توضیحات
پیشگفتار
تدبر در آیات قرآن کریم، از تکالیف عمده مسلمین به شمار می رود که آیات و روایات نیز، بدان تأکید بسیار نموده اند. امیرالمؤمنین علیه السلام در این زمینه می فرمایند:
اَلا لا خَیْرَ فِی قِرَائَهٍ لَیْسَ فِیهَا تَدَبُّرٌ
(بحارالانوار، مجلسی، محمدباقر، ج۹۲، ص۲۱۱)
هان! بدانید در قرائتی که تدبر نباشد، خیری نیست.
در سیره امام صادق علیه السلام نیز آمده است که ایشان قبل از تلاوت قرآن کریم، چنین دعا می فرمودند:
… لا تَجْعَلْ قِرائَتی قِرائَهً لا تَدَبُّرَ فیها، بَلِ اجْعَلْنی أتَدَبَّرُ آیاتِهِ وَ أَحْکامَهُ آخِذا بِشَرائِعِ دینِکَ
(مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، نوری، حسین، ج۱۳، ص ۳۷۲)
… خداوندا! قرائت مرا، قرائتی قرار مده که در آن تدبر نباشد؛ بلکه عنایت فرما تا در آیات و احکام تدبر داشته باشم و به شرایع دینت متمسک گردم.
بر این مبنا دقت در آیاتی که عنایات و جلوات رحمت حضرت حق را با عباراتی چون: رحمان، رحیم، رأفت و فضل بیان می دارد، درخور تعمق و تدبر است.
خداوند به عنوان مطلق کمال مظهر جلوات متعدد و ظهورات کمالیه فراوان است و نیز بر مبنای دائم الفضل بودن وی، تجلی فضل او دائمی و آثار آن همیشگی است.
در این مختصر که حاصل دو جلسه سخنرانی حقیر در ایام فاطمیه سال ۱۴۳۲ قمری مطابق با ۱۳۹۰ هجری شمسی در حسینیه حاجیان بوده و به همت همراه عزیز، جناب آقای مهندس سید کامران مرعشی به صورت نوشتار حاضر درآمده، تلاش شده است تا با استدلال و استناد به آیات قرآن کریم روشن گردد که از بارزترین مصادیق تجلی فضل الهی بر نبی مکرم اسلام صلی الله علیه وآله و نیز سایر مسلمین، شخص و شخصیت حضرت زهرا سلام الله علیها بوده اند.
این مطلب بحثی جدید و ادعایی به ظاهر عجیب است؛ لذا امیدوارم که مورد قبول بانوی بزرگ اسلام واقع گردد و خداوند توفیق درک حقایق قرآنی و عمل بدان را به همگان عنایت فرماید.
محمد اسدی گرمارودی
جمعه ۱۰/۱۱/۹۳
برابر با نهم ربیع الثانی ۱۴۳۶